one z reguły patronatu Lelewela, który jednak przebywał na uboczu, w Brukseli, faktycznymi zaś kierownikami byli zmieniający się często działacze, głównie secesjoniści z innych obozów. Zjednoczenie Emigracji Polskiej, organizowane począwszy od 1837 r., skupiało w latach czterdziestych parę tysięcy członków. Ale przeważnie był to element bierny i niezdecydowanych przekonań.<br>Wyrazem bezsilności tej organizacji był fakt, że trzeba jej było aż 5 lat na wyłonienie z wyboru naczelnej władzy - trójosobowego Komitetu Narodowego (Lelewel, Zwierkowski, Odynecki). W 1845 r. ster organizacji, która stopniała do kilkuset członków, objął Stanisław Worcell. Władza Zjednoczenia wydawała odezwy i okólniki, ale mało kto się z nią liczył. Gubiąca