dla rezerw energetycznych. Najrozsądniejszy wydawał mu się w tej sytuacji odwrót, to znaczy start na orbitę stacjonarną. Oczekiwał z chwili na chwilę takiego rozkazu, ale Horpach milczał, jakby licząc w niepojęty sposób na ocknięcie się elektronowego mózgu maszyny. W samej rzeczy, obserwujący spod ciężkich powiek ruchy tego ciemnego kształtu, który bezszelestnie sunął wśród wydm, spytał:<br>- Wzywacie go?<br>- Tak jest. Nie ma łączności.<br>- Dajcie mu duże stop.<br>Technicy krzątali się przy pulpitach. Dwa, trzy, cztery razy zbiegały strużki świateł pod ich rękami.<br>- Nie odpowiada, &lt;orig&gt;astrogatorze&lt;/&gt;.<br>Dlaczego on nie startuje? - nie mógł zrozumieć Rohan. Czy nie chce się przyznać do porażki? Horpach! Co