bez przeszkód mogli funkcjonować między innymi szewcy, ludwisarze i płatnerzy, natomiast z powodu nieznośnego fetoru unoszącego się nad "fabryczkami" sprzeciw budzili mydlarze, piwowarzy i garbarze. Garncarze jako ci, co &lt;q&gt;"pracują w ogniu"&lt;/&gt; w ogóle wyłączeni byli z miasta, gdyż ówcześni ludzie bardzo obawiali się ognia wśród drewnianych domostw. Zresztą nie bezzasadnie, o czym świadczą chociażby dwa wielkie pożary Jarosławia w 1600 i 1625 roku. Z konieczności więc pracownie garncarskie, a później kaflarskie lokowano poza miastem, a w miejskich domach handlowano jedynie gotowymi wyrobami.<br>Jak wynika z XVI wiecznych wzmianek archiwalnych kaflarze zwani też &lt;foreign&gt;"lati figuli"&lt;/&gt; lub &lt;q&gt;"figula"&lt;/&gt; należeli do ludzi zamożnych