w deszcz, i na tych, co wolą w upał. Ponieważ należę do tych drugich, więc na etapie do Soborzyc cierpię - leje potwornie. W okolicach Sekurska wchodzimy w regularne bagna, spotęgowane powodzią. Szyk łamie się, ludzie idą w rozsypkę, szukają przejść w zdradliwych kępach trawy. Pod brzozą, jak przy wypadku drogowym, białe fartuchy nad nieruchomym ciałem - dziewczyna straciła przytomność. Ktoś mówi, że w naszej Pielgrzymce były dwa zgony, ktoś inny, z okrutnym realizmem, że niedużo jak na taką liczbę ludzi.<br>W Soborzycach walę prosto na budynek szkoły. Wiem, że szkoła się przede mną nie otworzy, ale wierzę w nauczycieli. I rzeczywiście, dyrektor