wystawy, zorganizowane przez Samopomoc Chłopska w latach pięćdziesiątych, miały pokazać radosne życie na wsi. Aby to życie zobrazować, posłużono się głównie rzeźba, ilustrując z jednej strony nędzę, głód w przedwojennej Polsce, z drugiej zaś piękno socjalistycznej pracy. Dorodne dziewczyny w łowickich bądź krakowskich strojach przedstawiano na traktorach, oczywiście z bukietem biało-czerwonych kwiatów w ręku. <br>Propagowano rzeźbę o tematyce świeckiej, dla władzy bowiem Kościół stanowił zagrożenie. Wystawy były cenzurowane, stad wrażenie, że podejmowano tylko temat radosnego życia. Wybitnych indywidualności nie spotykało się wiele. Najlepszym twórca tamtejszych lat był, bez wątpienia, Leon Kudła, o którym piszę w odrębnej nocie (zobacz s. 54). Wystawa