najczęściej, acz zgodnie z przewidywaniami bez efektów, problemem tym zajmowali się marksiści. Wyodrębnili oni w strukturze materii pewne poziomy jej budowy, od cząstek elementarnych do człowieka, a procesy typowe dla tych poziomów nazwali formami ruchu materii. Chcieli dokładnie określić, jak i w jakim stopniu własności form wyższych (na przykład zjawiska biologiczne) zależą, a w jakim nie zależą, od własności form niższych (zjawisk chemicznych i fizycznych). Było to zadanie trudne, ponieważ stawiali sobie cele częściowo sprzeczne. Z jednej strony wiedzieli, że redukcja jest w znacznym stopniu możliwa, a z drugiej chcieli wykazać niezależność zjawisk zachodzących na kolejnych szczeblach. Dlatego niemożliwym do pogodzenia