w chwilach tych, Janulko, a nie być dlań obcą i daleką. Kochaj w nim na zimno iskrę nieświadomości, która jest naciągnięciem sprężyn tego mózgu - opętanego samym sobą, potwora nadludzkiej wprost przenikliwości co do dziejów świata.<br> JANULKA<br> smutnie<br>Może go nigdy już nie zobaczę? Nie przebaczyłabym ci tego, mój papusiu. Jedyny błędny rycerz na całym widnokręgu świata.<br><br>&lt;page nr=268&gt;<br><br> POTWÓR I<br>Zobaczysz go, zobaczysz na pewno - ale we wklęsłym zwierciadle twej własnej pustki, jako rzut odniesiony do urojonych spółrzędnych Der Zipfla - raczej sam urojony układ odniesienia.<br> FIZDEJKO<br>Nie męczcie nas choć tutaj. Tajemnica naszego przyjazdu do tej leśniczówki zadręcza mnie formalnie aż do nudności. Chcę