grupy w danym okresie jej rozwoju, to jej wspólny mianownik. Wspólny mianownik nie jest na ogół nazywany bezpośrednio. To raczej pewna tendencja, czasem ulotna i nietrwała, czasem sztywna i istniejąca przez dłuższy czas w grupie. Wspólny mianownik często bywa uczuciem - może to być lęk, złość, ale także spokój i poczucie bliskości. Różne rodzaje ciszy, z jakimi spotykamy się na sesjach grupowych odpowiadają właśnie takim różnym wspólnym mianownikom. Bywają cisze napięte, lękowe, "złe", bywają też spokojne, odprężone i przyjazne. Wspólny mianownik może być też jakimś konkretnym tematem grupowej rozmowy, istotnym dla grupy pytaniem lub problemem. "Źli trenerzy i biedne dzieci", "Trenerzy nie