końca byli podobni<br>jak dwie krople<br>zatrzymane na skraju twarzy&lt;/&gt;<br>Uczucie okazało się wartością przezwyciężającą szczurzy instynkt. Jeżeli nawet było to zdarzenie zupełnie wyjątkowe, to jednakże zbyt doniosłe, by nie miało dla kilkunastoletniego chłopca siły ocalającej. Jeśli nawet mnie nie stać, by wyzwolić się ze szczurzego lęku, to jednak istnieją bliźni, kierujący się wyższym uczuciem, widziałem ich, jest to możliwe - być może tak to rozważał. Przeżycie to - wolno przypuszczać - ma znaczenie przełomowe, w jakimś sensie ocalające dla dalszego światoobrazu Herberta. Nie tylko dlatego, że w wierszu zaświadczającym o tym, odkrywa polemiczny adres wobec Słowackiego; że wiersz &lt;tit&gt;Dwie krople&lt;/&gt; umieszcza na początku