utuczy kości jego; <br>zła żona - największe strapienie. Z szat mól wychodzi, a z niewiasty grzech. <br>Jak skrzypiące i chwiejne jarzmo bykom, tak zła żona mężowi swemu. Kto by ją <br>trzymał, jakoby trzymał w dłoni skorpiony. Lecz dobra żona świeci w domu męża <br>na kształt wschodzącego słońca. Wdzięk pilnej, wstydliwej żony błogosławieństwem <br>mężowi. Nie lza żyć mężowi bez niewiasty. Gdzie płotu nie ma - rozszarpią posiadłość, <br>gdzie żony brak - wzdycha potrzebujący. Trapiłem się i sam wzdychałem od żałości <br>niespokojnej. A gdym podjechał pod gród Harran, modliłem się do Boga pana mojego, <br>Ab-Rahama, który jest Bogiem moim, i ślubowałem duszy swojej: Oto niewiasty