eskadry amfibii. W płaskiej jak deska opowiastce wszystko wydaje się powtórzeniem z wyjątkiem estetyki. Odbarwione, utrzymane w klimacie lat 30. obrazy, choć w całości zostały wygenerowane przez komputery, wyglądają jak archiwalne odcinki "Flasha Gordona" albo stare, dobre dramaty szpiegowskie z pionierskiej epoki pulp fiction. I może właśnie dlatego, że z błyskotliwymi, supernowoczesnymi efektami na miarę "Matriksa" nie mają nic wspólnego, wydają się tak szalenie oryginalne. Na mnie cała ta formalna zabawa nie zrobiła większego wrażenia. A zapewnienia producentów, że "Sky kapitan i świat jutra" to kolejny milowy krok w rozwoju sztuki filmowej, uznaję raczej za dobry chwyt reklamowy niż stwierdzenie faktu