dwudziestego wieku niezależność stosunku najmniejszej zauważalnej różnicy między siłą dwóch bodźców do ich siły bezwzględnej od zakresu pomiarów była wielokrotnie kwestionowana. Źródłem wątpliwości stały się wyniki badań psychofizycznych wykonanych metodą proporcji. Metoda ta, opracowana przez Stevensa (1961), zastępuje określanie najmniejszych zauważalnych różnic porównywaniem bodźców o wyraźnie różnej sile. Oceniający dwa bodźce o znanym stosunku (np. 1 : 2) są proszeni o określenie proporcji subiektywnych wrażeń zmysłowych (np. stwierdzenie, czy intensywność słabszego wrażenia stanowi 1/2, 1/3,czy 1/4 wrażenia drugiego).<br>Wykonane tą metodą badania doprowadziły Stevensa do wniosku, że stosunek dwóch subiektywnych wrażeń jest w przybliżeniu równy stosunkowi siły bodźców