porzucone koce w odcieniach karmazynu i bieli.<br>Mimo śladów poniewierki pyszne i puszyste, niezwykłe.<br>Jakby wszystko wokół porastał biało-karmazynowy mech.<br>Usłyszałem ciężkie kroki watażki w grubych sołdackich butach.<br>Zbliżył się do Dziadka i energicznym ruchem potrząsnął go za ramię.<br>&lt;page nr=121&gt; Wprawdzie nie było to brutalne, lecz samowola może być równie bolesna jak brutalność.<br>Poczułem się tak sprężony wewnętrznie, że starczy bodaj ćwierć obrotu pokrętłem, a sprężyna pęknie i trzaśnie watażkę prosto w ciemię.<br>Tymczasem on pochylił się nad dziadkiem zaglądając w jego twarz, aż kruczy czub opadł mu na kose oczy.<br>I zaczął mlaskać!<br>- Mniam, mniam!... Panie starszy!... Mniam, mniam... Obiad