które się buntują i za wszelką cenę chcą udowodnić, że pomimo swojego koloru włosów myślenie nie jest im obce. Pokazują się w telewizji, piszą artykuły, że owszem, blondynki głupie są, ale ja nie, bo ja to wyjątek. Tyle wysiłku wkładają w ten dowód, że zastanawiam się dlaczego to je tak boli. Czyżby była to prawda? Godzę się zatem z moim przeznaczeniem bycia blondynką nadzwyczaj gładko i na kolejnej imprezie śmieję się z tuzina kawałów o moim gatunku. Jakaś brunetka w kącie uśmiecha się z wyższością. Nie wie chyba, że jeżeli wyrzucą nas razem z szóstego piętra, ona spadnie pierwsza. Ja na