Rozluźniony już był w sobie, ochwierutany ze złości, nijaki.<br> Tydzień później zrzucił z siebie strój zbója i na powrót stał się moim znajomkiem.<br> Zresztą był już najwyższy czas, gdyż śniegi tajały na coraz cieplejszych polach, całymi płatami zjeżdżały ze strzech, a obnażona ziemia jęła dymić rozmarzniętym ciepełkiem, dopraszającym się o bronę i pług.<br> Nad szerokimi polami zjawił się pierwszy skowronek, ta sygnaturka kmieca wróżąca początek ciężkiej roboty.<br> Do niej, zakasując rękawy, podwijając nogawki cajgowych portek, szykował się mój znajomek.<br> - W dzieciństwie słyszałem, że dawnymi laty istniało szczęście chłopskie.<br> Toczyło się to szczęście na kształt koła od wozu czy też bochenka chleba