nasz ślub, nawet nasz adres, kiedy już zamieszkaliśmy razem. Przed oczami Iw przesunęła się nagle olbrzymia panorama upokorzenia. Raptem przypomniała sobie wszystkie te przykre szczegóły ich znajomości, o których wolałaby nie pamiętać. Boże! Za kogo ja wyszłam za mąż!<br> - Jestem ich synową i żoną Witka - starała się, by jej głos brzmiał zdecydowanie. - I mam chyba prawo wejść do domu teściów.<br> - Nijakiego prawa pani nie ma! - warknęła wyniośle służąca. - A pan Witek to już dawno w tym domu nic nie miał do gadania.<br>Drzwi zatrzasnęły się przed nosem Iw... Nie miała tu czego szukać. Służąca otrzymała widocznie polecenie, by nie wpuszczać jej