brata nie bardzo szczęśliwa.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;BRZOZA&lt;/&gt;<br>Przez rozprutą brzozową korę<br>Spijam ciepłą, wonną żywicę,<br>Moje wargi do warg nieskore<br>Przenikają pnia tajemnicę.<br><br>W lesie nie ma prócz mnie nikogo,<br>Milczy drzewne pobożne bractwo,<br>Tylko księżyc srebrną pożogą<br>Podpatruje ust świętokradztwo.<br><br>Uwiedziony śródleśną grozą<br>Niepojętych w ciemnościach dwojeń,<br>Znów powrócę do ciebie, brzozo,<br>I do twych żywicznych upojeń.<br><br>I zaskoczę liście w szeleście,<br>I podsłucham, jak rdzeń dojrzewa,<br>Bo ja muszę wiedzieć nareszcie,<br>Czemu za mną tak tęsknią drzewa.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;BUNT&lt;/&gt;<br>Sto minęło dni w stu nocy szeregu,<br>Ktoś uchylił drzwi na przeciwnym brzegu,<br>Co się prochom śni na żmudnym noclegu.<br><br>W ociemniałej mgle