wsi, jako wotum z modlitwą o lekkie skonanie. Nie odzywa się do syna, ponieważ stał się on antychrystem. Ból przez to wywołany nie jest zbyt dojmujący, lecz ćmi bezustannie jak chory ząb. Stary Krone rzeźbi wijące się w kędziorach włosy na oślim karku. Wie doskonale, że osły nie mają tak bujnej grzywy, ale tego osła, który niósł Madonnę, należy upiększyć. Myśli starego snują się tak pewnie i tak powoli jak ruchy ostrza: "...odejdę stąd. Zostawię go samego. Wrócę do pana w jarmolińskim dworze i poproszę o miejsce przy piecu w czworakach. Tak będzie lepiej. Powinien dać miejsce za tyle lat roboty