nawet w takim razie to wszystko jest tylko bardzo ciekawe i wzruszające. Idź spać, Henrysiu. <br>V<br>Któregoś dnia wycieczki rzekł ojciec do Henrysi: <br>- Odeszliśmy bardzo daleko od rzeki, trzeba do niej wrócić, moja córko. <br>Oboje byli zdania, że woda w rzece, jak krew w tętnicy, jest rytmem życia. <br>Po szeregu burz, w czasie których chronić się musieli to po wsiach, to w szkole albo na plebanii - dzień był nareszcie pogodny i gorący. <br>Ile razy droga wywiodła wędrowników na szczyt wzgórza - uśmiechem przyjacielskim pozdrawiała ich z oddali połyskująca rzeka, a im więcej się do niej zbliżali, tym szersza i weselsza rozlewała się