poprzez wspólną z Armią Radziecką i wszystkimi siłami koalicji antyhitlerowskiej walkę przeciwko faszyzmowi, dawała perspektywę oparcia niepodległości obu krajów na rzeczywiście trwałych podstawach władzy ludowej i radykalnej przebudowy ustroju społeczno-ekonomicznego.<br>Polityka ta, podjęta w chwili, kiedy w całej pełni ujawniło się negatywne do rozwijania walki z okupantem stanowisko sił burżuazyjnych, zarazem najbardziej odpowiadała międzynarodowym interesom proletariatu i całego obozu antyfaszystowskiego, zapewniała bowiem największy wkład ze strony narodów Polski i Jugosławii do wspólnego dzieła rozgromienia faszystowskich agresorów. Realizowała ona zatem główne cele ruchu robotniczego w czasie wojny, wytknięte jeszcze przez Międzynarodówkę Komunistyczną, ale realizowała je przy pomocy metod i środków odpowiadających