na śmierć męża i dziecka, byłaś twarda...<br><br>Donata próbuje tłumaczyć:<br><br>Nie lubię w szerszym gronie uzewnętrzniać tego, co czuję. Wystarczą mi do tego wybrane osoby, które znam dobrze.<br><br>Ale Róża natychmiast odpowiada:<br><br>Zrozumiałam to tak: "Ty za cholerę nie zasługujesz na to, żebym się przed tobą odsłoniła!" Jakbym dostała po buzi.<br><br>Po chwili mówi dalej:<br><br>Dla mnie to zero kontaktu emocjonalnego. Nie zobaczyłam do tej pory emocji. Ani my ciebie nie pobudzamy, ani ty się nie dzielisz. Opadły mi ręce...<br><br>Przyłącza się Dorota:<br><br>- Poczułaś coś, Donata?<br><br>Donata:<br><br>Zastanawiam się... Niepokój, że komuś stała się krzywda, a ja nie widzę logicznej drogi