wtedy, gdy Bizbir i Tymon będą chcieli w spokoju rozmawiać.<br>Machnął prawą ręką, wypowiadając cicho zaklęcie. Pod nogami dzieci zakolorowiły się w trawie malutkie zwierzątka z marcepanu. Dzieci rzuciły się na kolana. Bizbir spojrzał na nie. Tak, teraz z pewnością nie będą mu przeszkadzać. Przez moment zapatrzył się na uradowane buzie i na jego ustach pojawił się uśmiech. Znowu wypowiedział zaklęcie, a potem krzyknął:<br>- Gdy już skończycie się paść na łące, idźcie w stronę tamtego drzewa. Czeka was tam niespodzianka.<br>Bizbir dotarł nad rzekę. Widok stalowych wód, objętych porośniętymi brzegami, zawsze działał na niego przygnębiająco. Zarośniętą ścieżką między krzakami dotarł do