się z Linkiewiczem. - Nie przypominam sobie... - mówi tamten godnie.<br>- Ja nie będę panu przypominał - straszy go z uśmiechem Jerzy. Drobny już gdzieś się podział.<br>- Borejsza - szepcze z kpiarską nabożnością Linkiewicz wskazując oczami na drzwi, które w tej chwili jakby ktoś zakorkował: kotłuje się tam kilka postaci.<br>- "Czynniki kulturalne stolicy" chcą być blisko - komentuje Linkiewicz. - Napijemy się? O, towarzysz Żaboklicki, oczywiście, na miejscu. - Dłonią z pustym już kieliszkiem wskazuje pstry gąszcz u drzwi.<br>Rzeczywiście, spod łokcia masywnej postaci Borejszy wygląda kędzierzawa głowa. W pstrym tłumie przypadkowo ubranych ludzi ciemny garnitur Żaboklickiego raczej się wyróżnia. Są tu ludzie ubrani w swetry, pan w pepitkowych