przykładnie. W tym celu zawarł przymierze z królami Hebronu, Lachisz, Eglonu i Jarmutu i na czele zjednoczonych sił zbrojnych stanął pod murami miasta, które wolało żyć w poniżeniu niż walczyć mężnie z najeźdźcą. Ale Gibeonici zdążyli na czas zawiadomić Jozuego o niebezpieczeństwie. Wojsko izraelskie ruszyło natychmiast z Gilgal i po całonocnym forsownym marszu zjawiło się nieoczekiwanie pod Gibeonem. Rozgorzała straszliwa bitwa, w której koalicja poniosła druzgocącą klęskę. Pobici na głowę Kananejczycy uciekli w popłochu, siejąc gęsto poległymi. Po drodze nękała ich w dodatku sroga burza gradowa. Rozbitków mogły uratować tylko ciemności nocne. Wówczas Jozue, powtarzając słowa z Księgi Sprawiedliwego, zawołał uroczyście