1954) per coro misto, soli: Sopran, Alt, Tenor, <br>Bas ed organo (cykl czteroczęściowy ­ bez Agnus Dei), Msza (1959) na chór męski, <br>Sopran solo i organy (z polskim tekstem liturgicznym ordinarium missae) <br>oraz Missa brevis (z lat 80-ych) per coro misto, canto ostinato ed organo. Msze <br>z lat 50-ych cechuje silnie chromatyzowany (zwłaszcza) w partii organowej typ <br>harmoniki funkcyjnej z wyrazistą motywiką, np. liryczny motyw kształtujący Kyrie <br>(s. 3, prz. 147) w Missa simplex. Motywika ta uległa maksymalnemu uproszczeniu <br>w Missa brevis, zwłaszcza w canto ostinato (szerzej zob. s. 173, 175) i stała <br>się wyróżnikiem indywidualnego stylu tej mszy. Inna