sponad okularów. P'an Tsiang-kuei przyglądał mu się przez chwilę z zaciekawieniem.<br>- Czy chce pan, byśmy wyszli zaraz? - zapytał spokojnie, wycierając usta serwetką.<br>- Jak pan sobie życzy - odpowiedział kurtuazyjnie profesor.<br>P'an Tsiang-kuei w milczeniu uregulował rachunek i wstał od stołu. W drzwiach ustąpił drogę profesorowi. Krótką chwilę obaj panowie certowali się ceremonialnie, kto ma wyjść pierwszy. Wreszcie pierwszy wyszedł profesor.<br>Znalazłszy się na ulicy, przez chwilę szli obok siebie w milczeniu. Po pięciu minutach milczącego marszu uliczka, którą szli, nagle urwała się, uderzając, jak głową o mur, o kamienną balustradę nadbrzeża. W dole cętkami świateł migotała Sekwana.<br>P'an Tsiang-kuei i