zyskuje ten obraz dzięki słowom (czyli emocjonalnie rozbudzonej wyobraźni) bohatera, nadającym księżycowi osobowość świadka wydarzeń obserwującego parę młodych. Podobnie przeniknięte tonem, duchem czy osobowością, obojętne jak to nazwać, będą w dramatach Słowackiego inne elementy pejzażu; nie tylko natura, lecz nawet te, które zostały stworzone przez człowieka. Zamek i pałac, dwór, chata, cela więzienia lub pokój szpitala obłąkanych.<br><br>&lt;tit&gt;Trzy sceny w Horsztyńskim&lt;/&gt;<br><br>Charakterystyczną cechą stylu Słowackiego-dramaturga jest taki sposób organizacji przestrzeni, który czytelnika stawia w innej sytuacji wobec tekstu, niż teatralnego widza. Świetnym przykładem jest Horsztyński. W każdym z trzech zachowanych w całości jego aktów jedna scena rozgrywa się w pokoju