gdy się rozmawia, to bez gniewu, myśli snuje się spokojnie, w przyjaznym dialogu, wnioskując trafnie, przebywając w najbliższej okolicy prawdy. Wtedy, na przykład, najciekawiej interpretowano mity już istniejące, a inne z rozwagą tworzono. Owe mity, co jak przypowieści i byliny miały uczyć ludzi obcowania z bogami. Wprawdzie Agesilaos, król Sparty, chełpił się, że podczas jego bankietów mędrców rzeczy frywolne przeplatają się z powagą, a rzeczy poważne perlą się humorem, to my dziś z ledwie wyczuwalnym przekąsem zapytamy: a czymże innym powinna być filozofia? Prawda tkwi pośrodku jak oścień, mówiono o niej, podglądając ją ze wszystkich stron, drażniła, dokuczała, wino ułatwiało zrozumienie jej