drewniane ławki, twarde i niewygodne. Wagonem zatrzęsło, kiedy ruszyliśmy. Sapał parowóz, dym wciskał się przez szpary w oknach. Wagony ciuchci nie miały przedziałów - pośrodku było przejście między ławkami, nad którymi umieszczono półki. Kiedy usiedliśmy, ojciec zaraz zaczął czytać "Życie Warszawy", a ja patrzyłem przez okno, dotykając nosem zimnej szyby, czasem chuchałem i wtedy - na matowym kawałku - rysowałem palcem koła i serca.<br>Jechaliśmy do wuja Florentego Trypolskiego, od którego kilka dni wcześniej przyszła depesza: "Henku, przyjedź natychmiast. Florenty". Ojciec przestraszył się, że wuj umiera.<br>Młodszy brat matki ojca - babki Bogumiły, która umarła przed wojną - mieszkał gdzieś koło Rogowa, w powiecie rawskim, nad