letni Rau, syn pastora i zachowaniu do pastora podobny, szef rządu w Düsseldorfie od półtora roku, przedtem minister nauki, jeszcze wcześniej przewodniczący frakcji SPD w tamtejszym parlamencie, postawił na jedną kartę, na Schmidta. Mówi o nim więcej niż o swojej pracy i zadaniach. Oczywiście kontruje: - Rau nie ma czym się chwalić, więc ukrył się w cieniu kanclerza.- Ale to wcale nie jest złe miejsce.<br><br>O ile jednak Schmidt mógł wysłać do boju swego sekundanta Raua, o tyle Strauss nie bardzo mógł liczyć na taką pomoc w swoim obozie - zwłaszcza po śmieci Köpplera. Tak właśnie toczyła się wojna zastępcza, jak to wdzięcznie