przejechać jak najbliżej nich, wręcz napierając na nie ciałem. "Zakombinować", gdzie się da, "poorganizować" w "szarej" strefie, ale tak, by nie wypaść z trasy przy bramce siódmego przykazania. Powiedzieć przykre rzeczy o kimś, kogo nie lubię, ale tak, by nie ominąć przykazania ósmego. Spóźnić się nieco na Mszę i wyjść chwilkę przed końcem, lecz tak, by mieć ją "zaliczoną". Podobnie z szóstym i innymi przykazaniami. Im bardziej odczytujemy rzeczywistość w sposób personalistyczny, tym bardziej widzimy płytkość i pewną hipokryzję zawartą w tak przeżywanej religijności. W średniowieczu, gdy w zbiorowej świadomości Bóg był przede wszystkim suwerenem, łatwo można było wpaść w taką