może zamieszkać piękna i harmonijna dusza. Człowiek szczęśliwy według Greków, to nie tylko ktoś, kto posiada cnotę, ale i zarazem ten, kto jest piękny. Pięknym zaś być nie może nikt mały czy nieforemny. Piękna dusza mieszka w pięknym ciele, tylko piękne ciało może posiadać piękną duszę. Dusza w ogóle pozbawiona ciała jest zaledwie cieniem (eidelon), który błąka się po Polach Elizejskich bez siły, bez celu, bez wyrazu. Wartość i siła człowieka tkwi w jego cielesności: w szybkich nogach, silnych ramionach lub pięknych piersiach, pośladkach i brzuchach. <br>Znany jest pewien proces, który odbył się w Atenach cztery wieki przed naszą erą. Fryne