ki diabeł? - niepokoił się Sekuła.<br>Wzdłuż murów, wzdłuż żelaznych ogrodzeń przy kościele Karola Boromeusza sterczeli, rozstawieni równo jak sztachety, dziwni żołnierze. Nosili czarne mundury z płowymi mankietami, przepasane na krzyż parcianymi pasami z kieszonkami na amunicję. Karabinki mieli małe jak dziecięce strzelbki. Spod olbrzymich hełmów stalowych, rozgrzanych w lipcowym upale, ciekły im po twarzach błyszczące strużki potu. Stali bez ruchu zapatrzeni w okna domów za murem, jedynie ich oczy pozostały żywe - myszkujące.<br>Opodal posągu Madonny na skwerze wartuje jeden z nich.<br>Oto uniósł gwałtownym szarpnięciem swą strzelbę, niejako wyrwał ją sobie spod nóg i złożył się do strzału.<br>Sekuła i Jurek