krucho i Jaś Sawicki w tym miejscu stał chyba dwie godziny. To było spiętrzenie w żlebie, po skale spływała woda, a skała była tak krucha, że co się wzięło w rękę, to wypadało. Wreszcie Sawicki "dobrał" się do czegoś mocniejszego i przeszedł tą drogę. Ale kiedy ją kończyliśmy, było tak ciemno, że własnej ręki nie było widać. Nasze drogi w tym czasie uchodziły za jedne z najlepszych. Potem wspinałem się jeszcze z Motyką, ale nasze drogi się rozeszły, bo on wspinał się coraz więcej na Słowacji.<br>Zdarzyło się nawet, że początkowym okresie działalności taternickiej Motyki, Pogotowie ściągało go ze ściany Zamarłej