cętek, utkany przez ostatnie promienie zachodzącego słońca. Jego doskonałość psuła ciemna plama przybrzeżnej skały, sterczącej z wody niczym grzbiet olbrzymiej ryby.<br>Rozprostowałem ścierpnięte kończyny. Uwolniłem Pożeracza Chmur od ciężaru pakunków i rzemieni. Z nawyku nawiązał pełny kontakt. Razem słuchaliśmy szumu fal i tajemniczych szelestów dochodzących z lasu. Coś pohukiwało w ciemności, coś zaskrzeczało krótko i umilkło, zdławione.<br>"Rodzice są chyba po drugiej stronie wyspy."<br>"Poczekajmy do rana" - zaproponowałem.<br>Odgłos przedzierania się przez gałęzie zwrócił naszą uwagę. Zobaczyłem dwie czerwone, świecące plamy zawieszone w mroku. Oczy smoka.<br>"Mama?!" - ucieszył się Pożeracz Chmur.<br>"Ojciec?..." - powtórzył, już mniej pewnie.<br>To, co nastąpiło chwilę później