Typ tekstu: Książka
Autor: Drewnowski Tadeusz
Tytuł: Próba scalenia
Rok: 1997
Autor: Drewnowski Tadeusz
Tytuł: Próba scalenia
Rok: 1997
na ogromny dystans wobec stanu wojennego, pisał wówczas:
jak to powiedzieć: naród zmrowiony? [...] znarowiony? [...] znerwiony? To się nie da przepisać z faktyczności na wyrażalność
(jak to powiedzieć..., z tomu Oho)
Białoszewski, który nie doczekał się odwołania stanu wojennego (zmarł w czerwcu 1983 r.), nie mógł do swego bilansu wciągnąć czegoś, co by mu się spodobało, byłoby zapewne bliskie i może nieco zmieniło przedstawioną przezeń charakterystykę narodu. Mówię, oczywista, o masowej prowincjonalnej literaturze, o kontestacji fan- i art-zinów, o wielkim przypływie niewidocznej jeszcze w literaturze i nie akceptowanej współczesnej mowy młodzieżowej. Poezja ta nie uczestniczyła w patriotycznej mobilizacji, nie drążyła prawdy dziejowej i
jak to powiedzieć: naród zmrowiony? [...] znarowiony? [...] znerwiony? To się nie da przepisać z faktyczności na wyrażalność
(jak to powiedzieć..., z tomu Oho)
Białoszewski, który nie doczekał się odwołania stanu wojennego (zmarł w czerwcu 1983 r.), nie mógł do swego bilansu wciągnąć czegoś, co by mu się spodobało, byłoby zapewne bliskie i może nieco zmieniło przedstawioną przezeń charakterystykę narodu. Mówię, oczywista, o masowej prowincjonalnej literaturze, o kontestacji fan- i art-zinów, o wielkim przypływie niewidocznej jeszcze w literaturze i nie akceptowanej współczesnej mowy młodzieżowej. Poezja ta nie uczestniczyła w patriotycznej mobilizacji, nie drążyła prawdy dziejowej i
na ogromny dystans wobec stanu wojennego, pisał wówczas:<br><q>jak to powiedzieć: naród zmrowiony? [...] znarowiony? [...] znerwiony? To się nie da przepisać z faktyczności na wyrażalność</><br><br>(jak to powiedzieć..., z tomu <name type="tit">Oho</>) <br>Białoszewski, który nie doczekał się odwołania stanu wojennego (zmarł w czerwcu 1983 r.), nie mógł do swego bilansu wciągnąć czegoś, co by mu się spodobało, byłoby zapewne bliskie i może nieco zmieniło przedstawioną przezeń charakterystykę narodu. Mówię, oczywista, o masowej prowincjonalnej literaturze, o kontestacji <orig>fan- i art-zinów</>, o wielkim przypływie niewidocznej jeszcze w literaturze i nie akceptowanej współczesnej mowy młodzieżowej. Poezja ta nie uczestniczyła w patriotycznej mobilizacji, nie drążyła prawdy dziejowej i
