utkwionym w podłogę wzrokiem .<br>&lt;page nr=128&gt;<br> Potem odpowiedział spokojnie, że wydało mu się, że ktoś w przejściu zgubił rękawiczkę. Zwyczajną, skórzaną rękawiczkę.<br>Zgasło światło, znowu turkotał aparat projekcyjny i błękitny promień wytrysnął ponad naszymi głowami. Na srebrzystym płótnie w nocnej zawiei zjeżdżali z jakiejś góry narciarze. Uciekali w popłochu przed zwałami chmur, co chwila przerażeni oglądali się za siebie, potem z karkołomną szybkością zwalili się w jakąś przepaść... Wśród publiczności ktoś głośno westchnął i na chwilę jak gdyby również z przerażenia urwała się muzyka. Pamiętam, że byłam bardzo przejęta obrazem i tą gonitwą na wyścigi z żywiołem, ale najbardziej się przeraziłam, kiedy narciarze, zaśnieżeni