chyba że umiesz sobie radzić, ale nie wyglądasz. Duży jesteś, to fakt, ale łagodny.<br>Takie jest życie. W moim mieście było podobnie. Siedzieliśmy wieczorami na ławkach na skwerze, popijaliśmy bełty i śmialiśmy się z ważniaków przy kawiarnianych stolikach po drugiej stronie ulicy. Przyjeżdżali i odjeżdżali taksówkami, pili drogie drinki i co jakiś czas chłopakom udawało się któregoś obrobić. Ja nie kradłam, co dzień rano szłam sprzątać jedna z tych knajp na placu i zarabiałam trochę kasy, w sam raz tyle, żeby matka nie wyzywała mnie od darmozjadów i żeby czasem zostało mi na wino dla chłopaków. Zawsze włóczyłam się z facetami, chłopczyca byłam