W 1893 r. w dorocznym orędziu do Kongresu Cleveland oświadczył, że jego administracja również opowiada się za takim systemem taryf celnych, które pozwolą biznesowi amerykańskiemu konkurować na rynkach zagranicznych. Kongresman William L. Wilson, który był rzecznikiem polityki taryfowej demokratów w Izbie Reprezentantów, opowiedział się za zniesieniem ceł na import surowców, co powinno jego zdaniem zwiększyć eksport gotowych produktów amerykańskich za granicę oraz zwiększyć obrót handlowy wewnątrz Stanów Zjednoczonych. Ustawa taryfowa uchwalona w 1894 r. wyłączała z opłat celnych tylko trzy surowce: wełnę, miedź i drewno. Choć Cleveland oczekiwał większych zwolnień od cła, ocenił pozytywnie ustawę twierdząc, że przyczyniła się do wejścia wielu amerykańskich