jednak ściśli: tylko dla powierzchownego obserwatora rzecz wygląda paradoksalnie. Pomysł dowodu wysunął jeszcze w średniowieczu św. Anzelm Kantuareński. Potem dowód został poddany bezapelacyjnej zdawałoby się krytyce św. Tomasza z Akwinu. Pomimo to odżył on u Kartezjusza i niemal wszystkich wielkich metafizyków XVII stulecia. Raz jeszcze krytykował go Kant. To zmniejszyło co prawda popularność dowodu, ale jej zupełnie nie przekreśliło.<br>Idea dowodu jest prosta. Bóg jest bytem nieskończenie doskonałym. Posiada wszelkie możliwe doskonałości w stopniu nieskończonym. Istnienie jest jakąś doskonałością.&lt;page nr=240&gt; A więc musi posiadać także tę doskonałość, że istnieje. Kartezjusz pisał: &lt;q&gt;"...staje się oczywistym, że tak samo nie można oddzielić istnienia od istoty