zapisane, i że oralność nie jest tym, co mówione. &lt;gap&gt;<br>Podział na teksty oralne i pisane, jak wykazały badania Ruth Finnegan i Paula Zumthora, nie ma właściwie żadnych podstaw. Poezję oralną zwykliśmy wiązać ze starożytnością, średniowieczem, z odległą przeszłością. Tymczasem badania Finnegan dowodzą, że poezja oralna stanowi także istotny problem współczesności, co więcej, nie ma w ogóle żadnych czynników, które pozwoliłyby ustalić wyraźne rozróżnienie pomiędzy poezją oralną a poezją pisaną. Nie różnią się one ani pod względem kompozycji, ani stylu, ani kontekstu społecznego, ani też funkcji. Zumthor zaś stwierdza, że tekst oralny: &lt;gap&gt;.<br>Antropologia krytyczna głosu, oralności, nie może, zdaniem Meschonnica, podtrzymywać tradycyjnej opozycji