a na tym samym miejscu leży zwyczajny przedmiot, obojętny jak drzewa i kamienie. Kto wie, czy nie jest to droga do zupełnego zobojętnienia - również na własną śmierć. Może się zdarzyć, że przy dobrej wprawie i odpowiednim wyszkoleniu ludzie będą umierać lekko, od niechcenia, że będą to traktować niemal jak czynność codzienną, pomiędzy dwoma kieliszkami wódki i papierosem, którego już nie zapalą.<br> W każdym razie prowadzi to na pewno do zobojętnienia na śmierć cudzą i do zmiany w kwalifikowaniu zabójstwa, jako czynu brzydkiego. Zadawanie śmierci wyzwala się z oparów demonizmu, wyrzutów sumienia itp. akcesoriów Szekspirowskiego dramatu. Młodzi chłopcy w czyściutkich mundurkach mogą