i pięknie się ruszała. Jola żegnała nas wsparta biodrem o biodro narzeczonego.<br>- Kochają się - powiedziałem, gdy wyszliśmy na ulicę.<br>- Za bardzo - odparła z ironią. - Pewno się zaraz pożenią. Dzieci.<br>- Niech pani mi da tę teczkę - powiedziałem wyciągając rękę. - Nie pozwolę, żeby kobieta nosiła ciężary w mojej obecności.<br>- Dziękuję - odparła i cofnęła rękę. - Nie jest ciężka. Zresztą teraz lepiej, jak każdy nosi swoją teczkę.<br>Spojrzałem na teczkę z pewnym niepokojem.<br>- A co w niej jest?<br>- Czy ja się pana pytam, w jaki sposób pan uciekł z obozu?<br>- Jest kilka sposobów - odparłem i znowu zerknąłem na teczkę. Podchwyciła moje spojrzenie.<br>- Boi się pan