pisarz. Zdarzają się bowiem podobni (ale tylko podobni - bez tej siły i wytrwałości) maniacy artystycznego i egzystencjalnego eksperymentu w innych dziedzinach sztuki: autorzy happeningów, instalacji, wydarzeń parateatralnych, pragnący doświadczyć na własnej skórze i na oczach innych zwielokrotnionych radości i niewygód istnienia: malarze, tacy jak np. Roman Opałka, dokumentujący serią zapisywanych cyfr upływ czasu, odcinanego z własnej (ograniczonej i skończonej) puli życia.<br>Białoszewski i tu się wyróżnia, oddziela i wyosobnia. U niego nie pojawia się pojęcie biegnącego czasu. Żadna forma istnienia nie jest z góry uprzywilejowana, ale to znaczy również, że żadna nie jest zdegradowana i odrzucona. Czasoprzestrzeń Białoszewskiego nie ma miejsc