przy małym stoliku, popijając herbatę "na prykusku". Na widok "Hrabiego" uśmiechnęła się i odsunęła nieco fotelik, aby mógł swobodnie przejść. Nieco zdyszany opadł z ulgą na krzesło.<br><br>W tym czasie Wald nie próżnował, truchtem pobiegł po swojego zaufanego, dobrego do każdych interesów kompana o nazwisku Sofa. Sofa był z zawodu czapnikiem i oficjalnie prowadził czapniczy interes, ale zdarzało się, że potrafił też, jak było trzeba, za mile brzęczące pieniądze szyć ludziom niezłe buty. Teraz nadarzyła się okazja zarobienia kilku rubelków, i to bez dużego nakładu pracy. A więc - szybko pocwałować ulicą, błyskawicznie odnaleźć starszego rewirowego Żwawczuka, donieść mu, że w cukierni