szeroko. <br>- Pięęęękne. <br>Patrzyli na siebie zjednoczeni w podziwie dla subtelności francuskiej wyobraźni, maskując przy tym uczucie męskiego zażenowania, które zawiązało się dzięki tej anielskiej ciszy. <br>Od kuchni dobiegł głos gospodyni. Najwyraźniej kończyła zdanie crescendo, adresowane do kogoś, kto się oddalał. I znowu cisza. <br>Wchodzi z tacą. Kładzie przed nimi po czarce kremu czekoladowego z biszkoptem wbitym na ukos. Przystanie z tacą u biodra. <br>- To Michał. Chciał mi koniecznie wepchnąć "kruchutką sarninę"!... że to "ostatni odstrzał". <br>- Wzruszy ramionami. Proboszcz, ubawiony, udaje że nie widzi, jak Hans odprowadza gospodynię do drzwi wzrokiem pełnym sympatii. <br>- To jej ulubiony deser. - Śmieje się po cichu, jednostajnie