niektórych bardzo prostych przypadków całkowitego antagonizmu. Wzbudziło to niezadowolenie i krytykę modeli teoriogrowych pojmowanych jako opis rzeczywistych zachowań. Pozostały one jednak użyteczne jako modele normatywne, ponieważ jako jedyne rozjaśniają podstawowe pojęcia związane z konfliktem interpersonalnym. Obszar ich potencjalnych zastosowań jest raczej szeroki, gdyż członkowie każdej grupy są ze sobą przynajmniej częściowo w konflikcie. <br> Jednakże (podobnie jak w przypadku Arrowa modelu decyzji zbiorowych) ogólność teorii gier jest źródłem jej słabości. Większość prawdziwych, życiowych sytuacji trudno adekwatnie ująć w bardzo ogólnym (a przez to cokolwiek ubogim) języku teorii gier. Droga od teorii do rzeczywistości okazuje się długa i niepewna.<br> Jednym z oczywistych środków