kierunku głównego uderzenia, który będzie zależeć od możliwości wyjścia na skrzydła i tyły broniących się wojsk (nie zawsze na kierunkach dostępnych);<br>* wydłużenie czasu na przygotowanie natarcia (wynika to z potrzeb nagromadzenia środków materiałowych i utrzymania odpowiednich zgrupowań sił i środków);<br>* kierunkowość działań; zmierzać się będzie do organizowania natarcia na różnych, często znacznie odległych od siebie kierunkach;<br>* natarcie prowadzone zazwyczaj z położenia w bezpośredniej styczności;<br>* zapewnienie samodzielności taktyczno-ogniowej zgrupowaniom działającym na poszczególnych kierunkach;<br>* pojemność poszczególnych kierunków, która ogranicza ilość sił użytych w pierwszym rzucie;<br>* potrzeba ciągłego potęgowania działań, co będzie skłaniać do tworzenia większej niż zwykle liczby odwodów (nawet w mniejszej