jak ładna i mająca powodzenie dziewucha. Pierwszym mrozem i śnieżycą zaskoczyła wrednie, jak zbój z zasadzki, na początku listopada, tuż po Saovine, wtedy, gdy nikt jeszcze śniegów i mrozów się nie spodziewał, a roboty było huk. Już koło połowy listopada zeszkliło jeziora cieniutką taflą, która już-już, zdawałoby się, ciężar człeka uniesie, gdy zima kapryśnica ustąpiła nagle - wróciła jesień, lunął deszcz, a rozmytą przezeń taflę pogruchotał, zepchnął pod brzegi i roztopił ciepły południowy wiatr. Ki diabeł, dziwowali się włościanie. Być zimie czy nie być?<br>Nie minęły trzy dni, zima wróciła. Tym razem obyło się bez śniegu, bez kurniawy, za to mróz