pierwszych członków, ofiarnie niosąc pomoc turystom w czasie licznych wypraw, między innymi tak głośnych i trudnych jak po Szulakiewicza i Klimka Bachledę. Był też pierwszym przewodnikiem tatrzańskim, który za swoją chlubną działalność ratowniczą został odznaczony, mianowicie w 1925 r. otrzymał francuski medal dla ratowników górskich. W 1934 r. mianowano Kubę członkiem honorowym TOPR, a w 1949 r. - Klubu Wysokogórskiego. W latach międzywojennych musiał wycofać się z działalności przewodnickiej i ratowniczej, gdyż w czasie swej ciężkiej i ofiarnej pracy w górach nabawił się cierpień, które utrudniły mu chodzenie. Jeszcze przez wiele lat stary Kuba, ogólnie poważany i lubiany, ukazywał się na ulicach Zakopanego